Praagse lente ;)

Zo, het werd wel weer eens tijd voor een nieuw verhaal. De vorige was alweer drie maanden geleden. Net als de natuur komen wij ook weer een beetje meer tot leven nu de zon begint de schijnen en de 'Praagse lente' van start gaat. Wat is Praag toch mooi! 

De winter duurde hier voor ons erg lang. De sneeuw was prachtig, de snijdende koud heerlijk als je dik ingepakt de deur uitging en het was heerlijk om na een wandeling in -20 weer lekker warm thuis te zitten en te ‘cocoonen’. Toch gaat het al vrij snel vervelen. Het is gewoon te koud, je verlangt naar zon, vrolijkheid op straat, de tuindeuren kunnen open doen zonder meteen te bevriezen en niet voor elke stap naar buiten je mega moonboots aan te moeten doen (ja, we weten dat jullie het ook heel koud hebben gehad, maar het is hier toch allemaal nog een tikkie erger geweest, althans zo voelde het :) ).

Er was iets wat ons deze ‘horrorwinter’ heeft doen overleven. Nog erg klein (nu in eind maart toch al zo groot als een theelepel en al helemaal compleet), maar op de echo’s al heel duidelijk, druk bewegend (hoe kan het ook anders) aanwezig in de buik van Yo. Met trots introduceren we dan ook aan jullie: Kruimel  :)

En nee, het was/is niet altijd even makkelijk om dan ook nog eens ver weg te zijn van je familie en vrienden. En nee, het was niet allemaal rozengeur en maneschijn..... Yo was heel erg moe en is weken heel misselijk geweest. Tip: ga geen kookcursus volgen tijdens de eerste drie maanden van je zwangerschap, vooral niet als het een Tsjechische kookcursus is waarbij je leert varkensmaagsoep, knoflooksoep, levertjes, knedliky en goulash te bereiden......

 Maar nu lijkt de zon mooier te schijnen, de bloesem mooier te bloeien en wij worden steeds verliefder op dat minimensje :)

Nog even iets heel anders, gewoon ons leven hier in Praag, zonder daarbij na elke regel het over Kruimel te hebben (jaja, het gaat me lukken....). Net zoals natuurlijk ieders leven is, ongeacht waar je woont, gaat het hier met ups en downs.  Bram is hard aan het werk en ondanks dat het lastig was om in een nieuw bedrijf/cultuur te aarden is hij ook steeds enthousiaster over wat hij hier doet. Ik ben lekker aan het werk en geef nu 5 lessen per week. Toch gaat dat (zal het dan toch gewoon aan mezelf liggen?) soms vervelen en blijf ik opzoek naar nieuwe dingen en uitdagingen. Zo ga ik binnenkort weer starten met klarinetles, heb ik dus een kookcursus gevolgd, ben ik erg creatief bezig geweest, heb ik een gesprek gehad op een Montessorischool, heb ik een tekst ingesproken waardoor als je nu met de Martin Tourbus de stad doorgaat en je de taal op Nederlands instelt mij alles hoort vertellen over de stad (wat wil je nog meer.... :) ), heb ik verschillende mensen leren kennen, hebben we volgende week eindelijk onze housewarming en zowaar al een toezegging, ga ik nog steeds naar Tsjechische les, ben ik expert met draw something :s, ben ik begonnen met Yoga en ben ik lid geworden van de International Women’s Association Prague.....ik ben tenslotte een expat vrouw.... :).  

Ook hebben we veel gasten mogen ontvangen hier in Praag. Wat heerlijk om alles te kunnen laten zien, lekker bij te kletsen, te zorgen voor een fijn weekend en vooral gewoon vee plezier te hebben! Dank voor al jullie bezoekjes!

We hadden ons zo voorgenomen echt te integreren in het Praagse leven. Veel Tsjechen te leren kennen en vrienden te maken in plaats van meteen als nieuwe expats in Praag ons te voegen bij de Nederlandse vereniging. Dat valt ons misschien wel het meest tegen hier. Contact maken met de lokale bevolking hier is vrijwel onmogelijk.Tsjechen hebben een pokerface. Op straat, in de winkels.... goh wat worden we blij als we in een winkel afrekenen bij een vriendelijke kassajuffrouw of iemand een poging doet Engels zo niet aangepast Tsjechisch te praten. Tsjechen houden het liefst afstand en het duurt heel lang willen ze je iets meer toelaten tot hun leven. Uitnodigen om bij elkaar thuis langs te komen is sowieso iets wat hier jaren duurt voordat dat lukt. Dat zorgde ervoor dat wij, terwijl we in Nederland altijd zo’n druk sociaal leven hadden, hier toch die contacten echt begonnen te missen. Hoezeer we ook proberen Tsjechisch te leren en hoe brutaal we ook zijn, hier met Tsjechen een sociaal leven opbouwen voelt als een onmogelijke klus en kost heel veel energie. Dus...... zijn we nu dan toch maar  lid geworden van de Nederlandse vereniging, hebben we kaartjes voor de Koninginnedagborrel bij de ambassade en hopen we door andere activiteiten ook expats te ontmoeten die in hetzelfde schuitje zitten.

Het was daarom ook heerlijk om vorig weekend na drie maanden Praag even in Nederland te zijn. Wat genieten wij van onze familie, onze vrienden, gezellig samenzijn, plezier hebben en even lekker veel Nederlands kletsen. En natuurlijk was het ook een groot feest om het beginnende buikje van Yo te showen J (ik heb er toch een hele alinea niet over gepraat...).

We hebben zin in de lente en de zomer, de periode die voor ons ligt, bezoek ontvangen, nieuwe mensen leren kennen, nog even volop genieten van het leventje samen, zonder al teveel verantwoordelijkheden en poepluiers en natuurlijk kijken we ook heel erg uit om in september real life kennis te mogen maken met Kruimel.

Praha je krásná